 Voor deze keer heb ik zin in een collage met papier en acrylverf, dat snel droogt. Tijdschriftenpapier heb ik verzameld op kleur en structuur en klaarliggen in de la. Ik doe er een greep uit en kies de kleuren waar ik zin in heb: dat wordt blauw-groenen en misschien een rood accent. |
| Ik kies er mijn materiaal bij, nu acryl uit de flacon, want ik kan wel eens veel nodig hebben!En niet te nieuwe kwasten, spalter-kwastje voor de grote vlakken, lijm voor het papier en waterbakjes om te spoelen. Ik gebruik tempex bakjes als palet voor acrylverf, omdat deze meteen bij het afval kunnen. Het scheelt een hoop gepoets en bij de verpakte groenten hier zit er steeds een bakje bij, dus.. Als ondergrond kies ik voor goedkoop grijs karton. Het formaat (30 x 42 cm) is niet te klein voor deze techniek en ik werk op tafel, vlak dus i.v.m. het lijmen van het papier. Ik heb voor het opplakken gewone velpon gebruikt. Het bobbelt wat en dekt niet overal, maar voor dit is het niet erg. Je kunt later altijd bijtippen. |
 Normaal span ik papier op, zodat er geen bobbels ontstaan. Bij het grijskarton trekt het wel wat krom maar dat kan later hersteld worden door het onder een plank of ander zwaar voorwerp te leggen. Als je erg nat werkt, is het wel verstandig om op te spannen. Ook bij abstract werken kun je op het einde met lastige witte vlakken blijven zitten. Om dit te voorkomen geef ik alles eerst kleur. Deze keer geef ik eerst het karton een ondergrond van blauwe vlekken, zodat het lege vlak weg is en er al een samenhang is.Ik wordt vaak gevraagd of ik mijn beelden ergens op baseer, maar dat is niet zo in dit geval. Ik wil niets uitbeelden. Ik ga aan de gang en reageer op wat ik voel en zie. Vlekken, rustig aan en dan weer sneller werkend, draaiend met de kwast en zoekend met de snippers papier naar de goede positie, dwars op het papier of meer vertikaal of diagonaal. |
 Ik kies enkele gescheurde lichtblauwe papiersnippers en zoek naar de juiste plaats. Daarna kies ik enkele andere donkerder of groener gekleurde stukken en plaats deze in de compositie zo dat ze een spanning oproepen. In dit geval lijnen (smalle stroken gescheurd papier, donkerblauw) die in een bepaalde hoek met elkaar staan en die beweging suggereren. De witte scheurrandje geven een speciaal effect dat ik kan gebruiken of weg kan schilderen; zo ook de rechte of gekromde randen, deze spelen straks mee in het geheel. Ook plak ik stukjes over elkaar. |
 Daarna ga ik verder met verf; ik reageer op de vlakjes van de collage; ik ga eroverheen met volle kwast of halfdroge kwast, ik schilder ernaast of net over het randje, zodat stukken samensmelten. Kleuren heb ik beperkt tot 2 blauwen, donkergroen en lichtgeel, zodat ik kan mengen tot meer groenen en blauwen. Af en toe is een lijn of wat structuur nodig tussen al die vlakjes om wat spanning te brengen of moeten vlakjes tot een groter vlak worden samengevoegd om het geheel wat rustiger te maken. |
 De structuur zit in het papier. Kijk bijvoorbeeld naar de tekst die nu als zodanig niet gebruikt wordt, maar op zijn kop en afgescheurd als structuur dient. De structuur zit ook in de verf. Je ziet hier bijvoorbeeld dat de vlakken niet “dichtgeschilderd” zijn. Door de openheid komt de blauwe kleur van de ondergrond naar boven, wat de samenhang van het geheel ook bevorderd. |
 Hier zie je hoe ik met de achterkant van de kwast of een houtje ruw een vlakje arceer. Ook het waaierkwastje nodigt uit om ermee te ‘tamponeren.’ Je kunt allerlei materialen gebruiken om verschillende structuren in je verf aan te brengen. Denk bijvoorbeeld ook eens aan een kam of vork, of een ruwe doek. |
 Tussentijds droogt de verf en het beschilderde papier en krijgt alles een doffere kleur. Ik bekijk nog eens rustig of ik met deze tussenfase tevreden ben. Ik zie nu weer eens dat het echt zin heeft om mooie bladzijden uit tijdschriften te bewaren.. het kost even wat tijd, maar je hebt altijd schitterend papier bij de hand. |
 Na droging bepaal ik waar accenten moeten komen; ik voeg wat donkerder tinten toe en scheur in zalmroze papier 2 stukjes die ergens een plaats moeten krijgen. Al zoekend vinden zij hun uiteindelijke plaats op het vlak. Er zijn meer mogelijkheden, maar deze bevalt me nu goed. |
 Ik stop als ik niet meer weet wat te doen en –of tevreden ben. Ik laat het werk goed plat liggen tot het helemaal droog is. Als ik het heb opgespannen, dan snijd ik het pas voorzichtig langs het plakband los als het echt goed droog is. |
 Na deze eerste collage heb ik nog wel zin in een tweede. Ik heb voldoende verf en karton. De procedure is hetzelfde. Het kan een mooie twee-eenheid worden. Dit was niet voorzien. |
| Je ziet het: het lijkt moeilijker dan het is. Gewoon proberen en kijken wat er in jou leeft en wat er zonder voorstelling uitkomt. Mocht je er moeite mee hebben, dan kun je iets in gedachten nemen, qua sfeer of kleur, maar een foto is vaak te belemmerend, je houdt je dan teveel aan die ene uitsnede van de werkelijkheid vast. Sukses! Jos van Meel |